[από την ενότητα «ΤΑ ΙΔΕΟΛΗΠΤΑ»]
Η ΖΩΗ
Η ζωή μας λέει τον καφέ
παίζει τα τέρμινα
σαν βότσαλα
αλλάζει αδιάκοπα
περούκα
είναι μια λύπη
η ζωή
και μια χαρά
σαρανταποδαρούσα.
* * *
ΛΙΘΟΒΟΛΙΑ
Αυτός εδώ λιθοβολεί
κι αυτός εκεί
λιθοβολείται
ο άλλος πάλι
κάθεται
μετράει
τις πέτρες.
* * *
ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
Στην τρέλα της αλλαγής
νοσταλγούμε το «Εν»
του Παρμενίδη
γλυκά βουλιάζουμε
στην πολυθρόνα της σιωπής
πλάι στο πιστό ρολόι
γράφοντας
τον ίδιο πάντα κύκλο.
Τα πεθαμένα μάτια
του ψαριού
θύματα του χλωρίου
μας ατενίζουν ήσυχα
πέρα απ' την όραση
κι ο πεθαμένος σκύλος
του Σικελιανού
δείχνει στον ήλιο
στίλβουσες
τις οδοντοστοιχίες.
* * *
ΤΟΥΤΗ ΚΙ Η ΧΑΡΗ
Οι καρποί που τινάζουμε
από πάνω μας
εντολοδόχοι αυτοί
μιας μοίρας που μας ξεπερνά
συνεχίζουν την αδιάσπαστη
αλυσίδα.
Σκέφτομαι τον «μυθικό»
(πέθανε πριν να γεννηθώ)
παππού μου
και τον γεννήτορά μου
προδομένους απ’ τον χρόνο
πιασμένους στο δίχτυ
του χώματος.
Σ’ αυτά μπερδεύεται η σκέψη
με την επιμονή ενστίκτου
ενώ πλέουν τα πράγματα
γύρω μας
δορυφόροι ζωής
που μας ξεπερνά.
Μέσα τους σβήνουμε
το τσιγάρο του εγώ
κι η στάχτη που διαλύεται
πιστοποιεί την θεμελιώδη
ενότητα μας.
Τούτη κι η χάρη.
* * *
ΤΟ ΜΠΑΛΟΝΙ
Όταν ζουλάς το μπαλόνι
προκαλείς τον αγέρα
θα σου φυσήξει
καταπρόσωπο
το μένος του.
* * *
ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
Στον Εντ
Ασύλητος ο Τάφος και βασιλικός
περιέχει, ωστόσο, σκοτεινές
γραφές σαν σε παπύρους
που γυρεύουν να γυρίσουν
στο φυτό.
Τον τάφο θα δεις καλύτερα
από πάνω πέφτοντας
σαν αλεξιπτωτιστής
μαλακά ή κάλλιο σταλακτίτης
που παίζει ερωτικά
με τη βαρύτητα.
Μέσα από τα θαμπά κτερίσματα
ιερογλυφικά χαμένου κόσμου
διακρίνεις
σαν συνηθίσουν τα μάτια σου
στο σκοτάδι
τον σταλαγμίτη
που σε περιμένει
υπομονετικά
εδώ κι αιώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου