 |
| www.biblionet.gr |
προσπαθώντας με μουδιασμένο σώμα.
Πιάνει το σφυγμό του και ξυπνά.
Λάμπουν εικόνες κομματιασμένες
η μία μέσα στην άλλη.
Δεν είναι τ’ όνειρο. Είναι μία ζωή
που αυτός λείπει στις μαγικές οθόνες
που σχηματίζονται ερήμην του ξανά.
Έξω οι όρκοι βγαίνουν
βλέμματα ζεστά
χωρίς προορισμό.
Γεράματα βαθιά.
Γεράκια που κουράστηκαν.
Πουλιά που φεύγουν διασχίζοντας
δίχως να σκίζουν τίποτα.
* * *
Σιδερώνουν οι τυφλοί τα ρούχα τους καπνίζοντας.
Με χέρια καμένα ανοίγουν τα παράθυρα.
Τεντώνουν έξω το λαιμό
ξεχασμένες μελωδίες.
Παραπατάνε στην τάξη του χρόνου. Χορεύουν.
Βλέμματα σκόνης που εκπέμπουν
τα βήματα και τα μάτια των ζώων
Όταν ξυπνάνε και γλείφουν το άγνωστο.
Οι κραυγές χαράζουν τη φυγή.
Ζωηρή πηγή καυτής κι αθέατης πληγής.
Δροσίζεται που κλαίει, όπως λένε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου