ΣΑΝΤΣΟ, Τ’ ΑΛΟΓΟ ΜΟΥ
Πολύπλοκο, δυναμικό, ο Σάντσο
κι ο Κιχώτης, σύστημα Κυβερνητικής.
Είσοδος της πληροφορίας: ένα μάτσο
μπιτ φτάνουν στο ζεύγος γης ισπανικής.
Στο ρίσκο, στους μύλους, –«να φύγουμε» ο ένας
σπαθί και –«τ’ άλογό μου» ο άλλος –«μπρος!»,
χωριάτα η κόρη για τον πρώτο, χρυσής χτένας
είν’ τα μαλλιά της για τον Δον, κι είναι γαμπρός.
Ανάδραση με διαφορά μα η συνισταμένη
ένας μύθος πλήρης όσο και παλιός
μια σαντσοκιχώτεια μίξη
πικρή για μας που η ύπαρξη θα μένει
πάντα μισή, ή έτσι ή αλλιώς,
για το λειψό αυτό που όλο και να! θα μας χιμήξει.
* * *
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
«ΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ»
Κάθε κλοπή χαράζει μια γραμμή:
από δω ο χαμένος· αυτός που κέρδισε από κει.
Πάντοτε ήταν έτσι
σε κάθε τόπο σ’ όλους τους καιρούς.
Όμως ο κλέφτης κάποτε
οδηγημένος από χέρι μυστικό
αρπάζει το μπουφάν του ποιητή Υφαντή.
Η διατέμνουσα γραμμή χαράχτηκε και τώρα
ο κλέφτης που κερδίζει ένα μπουφάν
ο κάτοχος που έχασε.
Μα ο ποιητής γράφει ένα ποίημα γι’ αυτό.
Και κερδίζει η πολιτεία όλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου