[119] Λεύκιος Ζαφειρίου: Ο μιγάδας άγγελος (1980)

www.perizitito.gr

[από την ενότητα «ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ»]


Έχω μια σφίγγα μέσα-μου
μόλις πέφτει η νύχτα
γκρινιάζει από πείσμα
λύνει σταυρόλεξα στο μαύρο σκοτάδι –
εγώ του δίνω
μόλις παίρνει κι αρχίζει
η βραδινή κίνηση
γυρεύω τον άλλο-μου εαυτό
εκείνον που ξέρει στα κρυφά
να διαβάζει τη σκέψη της σφίγγας.

                                                              13.5.1979


*


Ποιος μίλησε για ελευθερία
κλητήρες της τάξης
με τη νικοτίνη στο πρόσωπο
κλαδεύουν επιδέξια
τ’ άδυτα της ψυχής-μου
πριονίζουν την όψη-μου
αντί οβολού.


*


ΕΡΩΤΙΚΟ Β'


Θαλασσινή μικρή σειρήνα
με σπρώχνεις στον έρωτα
καθώς αναδύεσαι μέσα-μου
φιλί φιλί ανοίγοντας
όλα τα κρυφά μουσικά παράθυρα
του κορμιού-σου σε μένα.


* * *


[από την ενότητα «ΣΥΝΕΧΕΙΑ»]


Η ΠΟΛΗ


Είμαι στην πολιτεία του τίποτα
ένας αλήτης της νύχτας –
η πόλη δίχως πολεοδομικό σχέδιο
η τσιμεντένια πόλη με το ημίψηλο
καπέλο κάτω απ’ τον ήλιο
η πόλη που τρέχω μέσα-της
που τρέχουμε
               τραγουδάμε
                              πεθαίνουμε
μέσα-της όλοι
η πόλη που τη διασχίζουμε
με μηχανάκι
                   ή αυτοκίνητο
η πόλη
με φωτεινές ρεκλάμες
                                    και μπαρ
(στα υπόγειά-της έρπουν
πατσαβούρες μπουρζουάδες μεταλλικοί ήχοι
απ’ τα φουγάρα των καμπαρέ
ακουμπάνε στο ταβάνι της νύχτας)
η πόλη που χωρίς πουλόβερ
και με δύσπνοια δύσκολα κοιμάται
η πόλη με τους παπάδες βιομήχανους
η πόλη με το χτικιό σε κάθε φτωχόσπιτο
η πόλη με τους κορσέδες και τα παπιγιόν
η πόλη χωρίς όνομα
κοντεύει στο θάνατό-της κάθε μέρα.