Λευτέρης Πούλιος: Ποίηση 2 (Κέδρος, 1973)
Η ΜΠΑΛΑ
Μια κόκκινη μπάλα κυλάει στο χώμα της Ελλάδας.
Απόγεμα
ο ήλιος λάμπει.
Σ’ ένα σύννεφο παίζουν ποδόσφαιρο.
Κανένας δεν διακρίνει στην υγρή μπάλα
που κολλάει στην άμμο και στριφογυρίζει στο χορτάρι
ένα κομμένο κεφάλι
που κυλάει στο χώμα της Ελλάδας.
Οι φίλαθλοι γαβγίζουν στις εξέδρες
το γκολ μπαίνει
θρίαμβος στα δίχτυα
ιαχές στους δρόμους
κι ο πόλεμος με το κουτσό του ποδάρι
έτοιμος να κλοτσήσει τη γη
με το γήπεδο και τους φιλάθλους
στου διαόλου τα δίχτυα.
Γιάννης Βαρβέρης: Άκυρο θαύμα (Ύψιλον, 1996)
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ
Για λόγους πρόνοιας
συχνά επικοινωνώ από τώρα
με την Κόλαση.
Κι όλο ρωτάω κάτι φιλαράκια
πρώην αγγέλους
ποιες οι συνθήκες
και το τι μας περιμένει.
Μου λένε για καζάνια, γι’ αλυσίδες
για βασανιστήρια, τα γνωστά.
Όμως εσχάτως επιμένουν
στον αθλητισμό:
εδώ οι ποδοσφαιριστές, μου λένε
με κομμένα πόδια
παίζουν νυχθημερόν
επάνω στ’ αναπηρικά τους καροτσάκια.
Οι πρώην μπασκετμπολίστες
τώρα νάνοι δίχως χέρια
με το κεφάλι μάταια προσπαθούν
να φτάσουν το καλάθι.
Το πιο φρικτό: οι μπάλες είν’ τετράγωνες.
Κι οι φίλαθλοι, σε απόλυτη αμνησία
μπερδεύουν τις ομάδες τους
ζητωκραυγάζουν λάθος
και φεύγουν πάντα κι όλοι
λυπημένοι.
Η ΜΠΑΛΑ
Μια κόκκινη μπάλα κυλάει στο χώμα της Ελλάδας.
Απόγεμα
ο ήλιος λάμπει.
Σ’ ένα σύννεφο παίζουν ποδόσφαιρο.
Κανένας δεν διακρίνει στην υγρή μπάλα
που κολλάει στην άμμο και στριφογυρίζει στο χορτάρι
ένα κομμένο κεφάλι
που κυλάει στο χώμα της Ελλάδας.
Οι φίλαθλοι γαβγίζουν στις εξέδρες
το γκολ μπαίνει
θρίαμβος στα δίχτυα
ιαχές στους δρόμους
κι ο πόλεμος με το κουτσό του ποδάρι
έτοιμος να κλοτσήσει τη γη
με το γήπεδο και τους φιλάθλους
στου διαόλου τα δίχτυα.
Γιάννης Βαρβέρης: Άκυρο θαύμα (Ύψιλον, 1996)
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ
Για λόγους πρόνοιας
συχνά επικοινωνώ από τώρα
με την Κόλαση.
Κι όλο ρωτάω κάτι φιλαράκια
πρώην αγγέλους
ποιες οι συνθήκες
και το τι μας περιμένει.
Μου λένε για καζάνια, γι’ αλυσίδες
για βασανιστήρια, τα γνωστά.
Όμως εσχάτως επιμένουν
στον αθλητισμό:
εδώ οι ποδοσφαιριστές, μου λένε
με κομμένα πόδια
παίζουν νυχθημερόν
επάνω στ’ αναπηρικά τους καροτσάκια.
Οι πρώην μπασκετμπολίστες
τώρα νάνοι δίχως χέρια
με το κεφάλι μάταια προσπαθούν
να φτάσουν το καλάθι.
Το πιο φρικτό: οι μπάλες είν’ τετράγωνες.
Κι οι φίλαθλοι, σε απόλυτη αμνησία
μπερδεύουν τις ομάδες τους
ζητωκραυγάζουν λάθος
και φεύγουν πάντα κι όλοι
λυπημένοι.
Andrew Macara Footballers, 1993 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου