[176] Λούης Περεντός: Ονόματα της νύχτας (2012)

www.parathyro.com

Είχαμε πάντας τις πόρτες ανοιχτές.
Η υγρασία ταξίδευε το κιούλι στον ύπνο μας
περνούσαν οι ώρες με τα λευκά τους
κι έφερναν μνήμες και οράματα.

Τώρα τα βράδια είναι αλλιώτικα.
Κανείς δεν έρχεται, κανείς δεν φεύγει
οι σκέψεις μας κάνουν γύρο
κι όλο βυθίζονται στο μαύρο.

Αλλάζουμε ονόματα για να κρυφτούμε
παίζουμε ζάρια για να ξεχάσουμε
το πρωί ξυπνάμε από φόβο
μη μείνει η νύχτα στην αυλή μας.

Έτσι περνάνε τα χρόνια
κι ανοίγουν τρύπες στο ποτήρι μας
βάζουν αγκάθια τα βιβλία στην ψυχή μας
ξένες σημαίες ριζώνουν στο βουνό μας.


* * *


Το χειμώνα γερνάω διπλά.

Η μέρα πνίγεται στη νύχτα
στριφογυρίζει στο κρεβάτι
σαν αστραπή που δεν θέλει να λάμψει

οι ώρες βυθίζονται στο σκοτάδι
δαιδαλίζονται σε άχαρες σκέψεις
ανασκαλίζουν πληγές που έκλεισαν

η θάλασσα αποσύρει το σώμα της
σε κρύες σπηλιές με φουρτούνες
επιστρέφει ναυτικούς που χάθηκαν

ο θάνατος κερνάει καφέ
παίρνει τους γέρους περίπατο
στις γειτονιές του αναμενόμενου.

Το καλοκαίρι ανεβαίνω στα όνειρά μου.

Δεν έχει όρια το ταξίδι
μ’ ένα πλατύ χαμόγελο
ρουφάει τις εικόνες και τις μνήμες

έρχονται οι φίλοι χωρίς γραβάτα
θυμούνται και χαίρονται
μέσ’ στο βαθύ του χρόνου

πάνω σε κύμα λευκό
τρέχουν παιδιά με παλιά ονόματα
Λούης, Ανδρέας και Ερχόμενος

κι έτσι ξεχνιέται ο ακατονόμαστος
πάει σκυφτός στο απόμακρο
κελί της απομόνωσής του.


* * *


Αν είσαι τυχερός κι ευλογημένος
θα δεις το φως να κατεβαίνει
στις κολώνες της Antiqua Mezquita
να γίνεται φτερά των αγγέλων
και να κολλά στα φοινικόδεντρα.

Στην Γκόρντοβα γίνονται θαύματα
παρουσία Θεού και Αλλάχ
ευλογούνται γενναιόδωρα οι ψυχές των δικαίων
πυο δεν ξεχωρίζουν
σταυρούς και μισοφέγγαρα.

Λέω, αν είσαι τυχερός κι ευλογημένος
μα

πρέπει να θέλεις για να δεις
πρέπει να τρέξεις για να φτάσεις
πρέπει ν’ αφουγκραστείς για ν’ ακούσεις.

Δεν είναι αρκετό να περιμένεις
την επέλαση των αιώνων

αν γίνει κι είσαι εκεί
για να κληθείς
μάρτυρας του αθώρητου κεραυνού
της άυλης καθόδου του θείου.

Μπες κάθετα
στην επερχόμενη άνοιξη
όλων των Θεών γης και ουρανού
κι αν δεν σε πείθει αυτό το ποίημα
άνοιξε την τηλεόραση στο φουλ
για τις ειδήσεις των οκτόμισι.