[173] Κυριάκος Αναγιωτός: Ως άνεμος επακμάζων (2012)

www.facebook.com

[από την ενότητα «ΜΙΚΡΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ»]


ΖΩΟΦΟΡΟΣ


Το χάραμα
ανασύρεις
το κοφτερό σου χαμόγελο
και εφορμάς
στις αρτηρίες μου.
Σε κάθε σου βήμα
ένας χειρουργός
εξαφανίζεται.


*


ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΜΙΤΟ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ


Χαμένος στους λαβυρίνθους
του απόκρυφού σου τατουάζ.
Την αυγή γκρεμίζομαι
στο κενό του ομφαλού σου.


*


ΕΑΡΙΝΗ ΣΙΕΣΤΑ


Μια ηλιαχτίδα
σε εξατμίζει.
Σε αναπνέω
μαζί με τους
λεμονανθούς.


* * *


[από την ενότητα «ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ»]


ΓΝΩΣΗ


Με μάθανε να αριθμώ
μέχρι το δέκα.
Θέλησα να προχωρήσω
πιο πέρα.
Μου κόψανε τα δάκτυλα.


*


Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΜΟΥ ΓΛΩΣΣΑ


Άλφα.
Αμέθυστοι
που στόλισαν
την αιώρα μου
με το πρώτο μου
το κλάμα.
Ωμέγα.
Ωδή στερνή
επί εκκυκλήματος
δώρο μαλαματένιο
για τον Βαρκάρη.
Τα υπόλοιπα
είκοσι και δύο
χρυσά βελόνια,
να κεντώ
της ζωής μου
τα πανάκριβα
προικιά.


*


ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ


Στο κοιμητήρι των κυπαρισσιών
φυτρώνουν θεόρατοι άνθρωποι.
Τις νύκτες τρυπάνε
τα ουράνια.