 |
| www.facebook.com |
Τι διαφορά έχει
το αλήτικο χαμομήλι
η άγρια παπαρούνα
το ξερό χαμόκλαδο
όλα αυτά τα βάζα
από τα εκθέματα στα μουσεία
από τους πίνακες
με τα κυπαρίσσια
από κεριά που λιώνουν
σε μανουάλια
Αν θες πες
από άδεια μελίσσια
από άδεια θρανία στο σχόλασμα
υπονοούν το τέλος
μα εγώ ζω ακόμα
Άπειροι πρόσκαιροι θάνατοι
ξεβράστε τα νερά στις παραλίες
και τραβήξτε τα νερά
μέσα πάλι
αφήστε την άμμο
τη νεκρή πέτρα
αιώνιους μάρτυρες
Αφήστε έναν άνθρωπο μάρτυρα
κι αυτός θα ομολογήσει
πόσο όμορφοι ήταν
μέσα στα μωβ τους
Ήταν όμορφα τα σύννεφα
Αφήστε τον μόνο μάρτυρα
Δείξτε του έλεος
κι αυτός θα μαρτυρήσει
Αφήστε έναν άνθρωπο μάρτυρα
* * *
ΑΝΟΙΞΗ
Αν κοιτάξεις στην καρδιά σου
πράγμα που δεν γίνεται
θα δεις βομβαρδισμένα τοπία
είναι σαν να βλέπεις τα κοσμήματα
αρχαίων γυναικών στα εκθέματα
των μουσείων
Κι αν κάτι βλασταίνει
ανάμεσα στις πέτρες
είναι η άγνοια
είναι η απειρία
είναι η θέληση και
η αθωότητα
που ξημερώθηκε
«και καθώς έφευγαν οι μέρες
οι νύχτες απλώς χάθηκαν»
γιατί ό,τι αρχίζει
βραδιάζεται
αυτό που μένει
είναι τα κτερίσματα
στους τάφους
τα ίχνη από τα τείχη
και οι περικνημίδες
των όμορφων στρατιωτών
οι κνήμες οι κώμες
τα όμορφα σπίτια
χάθηκαν σε κάποια
αρχαία μάχη
τόσο παλιά όσο και η σημερινή
μέχρι η θηλυκού
γένους ποίηση να σφυρίξει τη λήξη
κάθε ανθρώπινης φιλοδοξίας
και τα βουνά γίνουν νταμάρια
και οι θάλασσες αποστραγιστούν
θα σας εξοντώσω
* * *
ΚΟΝΣΕΡΒΑ «Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ»
Συμπύκνωση της μνήμης
σε ένα σημείο της στίξης της ζωής
Παράλογα ψάρια μέσα στη λίμνη
γελούν αρρωστημένα με το χάλι μου
Γέγυρες από το τίποτα στο κάτι
ποτάμια από τα βουνά στη θάλασσα
Παράλογοι πύργοι από τη γη στον ουρανό
Χρώματα γαλάζια και πράσινα
μιας σαρανταποδαρούσας
Συμπύκνωση της ζωής
ζωικής φυτικής σε κονσέρβα
με όλες τις γεύσεις
Ένας παράδεισος σε μια κονσέρβα
Να ταΐσω τα παράλογα ψάρια
να τροφοδοτήσω τη θλίψη μου
* * *
ΒΟΥΒΗ ΟΜΙΛΙΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ένα σημείο με άγνωστες διαστάσεις
εμφανίζεται μαζί με
το άνοιγμα της καταπακτής του στόματος
μαζί με την αφή του βλέμματος στην οθόνη
ετοιμάζεις αποσκευές για εκτόξευση
με πυραύλους διαστημικούς σε γαλάζια πάχνη
προς οδοντικά διαλύματα και τζελ βυθών απάτητων
και μαζί με το άνοιγμα των ματιών
το ξεσκόνισμα των αυτιών
παίρνεις μία μεζούρα και μετράς
το άνοιγμα των χεριών σου
οι λέξεις σε τραβούν σαν τον Προκρούστη
και νομίζεις πως τα χέρια σου χωράν
το παρελθόν το μέλλον το παρόν
λιώνεις σαν πλαστικό τουλάχιστον
σαν τσίχλα κολλάς στα ούλα που ανοιγοκλείνουν
ενώ μόνο χωμάτινοι ήχοι φτάνουν στα αυτιά
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας νάνος
μα αυτός ο νάνος παρανόησε και παραγέρασε
και την Χιονάτη την τάιζε φρικτά μανιτάρια
μια φορά και ένα καιρό έγιναν αυτά
τότε που οι ήλιοι ήταν τρεις και τα φεγγάρια δέκα
κι ύστερα σε κατοπινούς χρόνους ακόλουθους
από τις οθόνες έβγαιναν οδοντόπαστες
και τα μπαλκόνια έγερναν σαν θλιμμένες γέφυρες
στον ακάλυπτο χώρο της φοβισμένης μοναξιάς μας
Και το σημείο με τις άπειρες άγνωστες διαστάσεις
εξαφανιζόταν και εμφανιζόταν
με νέα εμβαδά και όγκους ξανά και ξανά
όσο ξεχνούσε ο άνθρωπος να ρίξει το κέρμα
στη σχισμή της καρτερίας της υπομονής και της
ταπεινότητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου