 |
| www.rocking.gr |
Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Δεν λέει να ημερέψει
Μου ξεσηκώνει την καρδιά
Και μου σκορπάει τη σκέψη
Σαν σπίθα από πυρκαγιά
Στα ύψη μ’ ανεβάζει
Κι έξω απ ’του κόσμου τ’ όνειρο
Με μια σπρωξιά με βγάζει
Με στροβιλίζει σαν φτερό
Στο πουθενά σε μια άκρη
Κι ύστερα μέσ’ στα μάτια σου
Με ακουμπάει σαν δάκρυ
Με πάει ψηλά στον ουρανό
Μου λέει τώρα γκρεμίσου
Κι εγώ σαν άστρο ρίχνομαι
Κι ακούω την ευχή σου
Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Στιγμή δεν λιγοστεύει
Μάλλον τρελά θα μ’ αγαπά
Γι’ αυτό έτσι με παιδεύει
Κι όταν του λέω πια δεν μπορώ
κόπασε να ησυχάσω
Μου λέει όσο ζεις εγώ θα ζω
Κι άντε να σε χορτάσω
* * *
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ
Πέρα απ’ τ’ άστρα είν’ η δικιά μας γειτονιά
Κατεβήκαμε με γέλια και τα όργανα στον ώμο
Έλα κάντε μας λιγάκι συντροφιά
Κουραστήκαμε απ’ το δρόμο
Είχε κρύο από του Δία τη μεριά
Κι η σελήνη ερημιά καθόλου κόσμο
Άντε ανάψτε μας μια όμορφη φωτιά
Κουραστήκαμε απ’ το δρόμο
Τέτοια νύχτα μαγεμένη και γλυκιά
Μας θυμίζει ένα φθινόπωρο στον Κρόνο
Άντε ας παίξουμε μια τελευταία πενιά
Όπου να ’ναι ξαναβγαίνουμε στο δρόμο
* * *
ΑΙΡΕΤΙΚΟ
Δεν ξέρω αν βρίσκεται κρυμμένος
στα νύχια σου ο Θεός
μα εσύ πιο πολύ μου μοιάζεις
για λύκος νηστικός
κι όταν στα πρόβατα αγορεύεις
για του έθνους το καλό
διάολε, σε βλέπω να χορεύεις του κτήνους το χορό.
Πες μου πώς γίνεται η αγάπη
να ζει απ’ τη λέξη εχθρός
και πώς θα βρω τη σωτηρία σκυμμένος και βουβός
κι αν πάλι αυτό το τραγουδάκι σού μοιάζει αιρετικό
διάολε, φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό.
Ποιος σκαλίζει το σκοτάδι στην ψυχή μου κι όταν χαίρομαι ποιος κλαίει
ποιος παλεύει να μισήσω το κορμί μου κι όταν τ’ αγαπάω ποιος φταίει
ποιος φρενάρει και ρημάζει τη ζωή μου κι όταν προχωράω ποιος κλαίει
ποιος ζητά να χαμηλώσω τη φωνή μου κι αν του τ’ αρνηθώ ποιος φταίει
* * *
Ω! ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΟΥ ΟΥΤΟΠΙΑ
Φαρμάκι απ’ τον ουρανό
νύχτα στην πολιτεία
μέσα σε όνειρο πικρό
ξυπνάει μια μελωδία.
Ω! δεσποινίς μου ουτοπία
δεν έχει εδώ άλλες καρδιές να κάψεις
φύγε για άλλο αστερισμό
κι αν σου βρεθεί κάτι καλό
να μας φωνάξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου