[156] Χριστόφορος Λιοντάκης: Ο ροδώνας με τους χωροφύλακες (Καστανιώτης, 1991)

www.biblionet.gr

3


Σ’ άγνωστο κήπο η άνοιξη μάς χρησιμοποιεί.
Με χιόνια ακόμη στέλνοντάς σας
χαράζεις την πορσελάνη του μύθου
το χρόνο τραυματίζοντας με τρυφερότητα
που έμελλε το ασήμαντο να μεγαλύνει.
Του Μάρτη τις πάχνες νέμεται το φως
ανθίζουν ύδατα προγονικά
μ’ επιφωνήματα τα παιδικά μας
χρόνια συναντιούνται.


* * *


10


Το μυστικό των ενδυμάτων
που τον ήθελε να τραυλίζει.
Το ενύπνιο ύδωρ διασχίζοντας
όπου το ερώτημα θα κυματίζει πάντα
ανάμεσα στα καύματα του μύθου
και στο νιφετό του αληθινού
– στην κρυμμένη χάρη του αναπάντητου.


* * *


15


Καρποί κομμένοι που ωριμάζουν
στα κλειστά δωμάτια του χειμώνα
τα παιδικά μας χρόνια συναντιούνται.
Καπνός που να μη βλέπεις τις καρέκλες
στον καθρέφτη εικόνες
τότε που δεν ήμουν.
Έξι νήπια δίπλα στη μητέρα
πριν από σένα πεθαμένα, ψιθυρίζει.
Εξατμιζόταν το νερό
θάβοντας το γαλάζιο
και στο παράθυρο το μοβ
την άβυσσο επιβλέπει.


* * *


27


Ανώφελο είναι απόψε το φεγγάρι
τα πέταλα ευωδιάζουνε κλειστά.
Οι δεσμοφύλακες στον ύπνο σ’ απειλούν
με μάσκες συγγενών και φίλων
να διευκρινίσεις σου ζητούν το ρόλο.
Και στου σφαγμένου ζώου το τομάρι
τυλίγεσαι τους μώλωπες να σβήσεις
ευνοϊκή αναμένοντας τη γνώμη του Θησέα.