 |
| www.biblionet.gr |
Όπως ο ποταμός
ψάχνει για τους ναυαγισμένους
Όπως η άνοιξη
πυροβολεί ένα έρημο λιβάδι
Όπως ο ήλιος
χτυπά το μέσα κρύσταλλο της πέτρας
Όπως το χιόνι
γυρεύει το χαμένο του αίμα
Όπως το μάτι του τρελού
φτεροκοπάει μέσα στον καθρέφτη
Όπως ο πεθαμένος
ψάχνει τα βήματά του στο διάδρομο
Όπως κοιμήθηκε ο μικρός στρατιώτης
στο νυχτωμένο τρένο
και ξέχασε όλους τους σταθμούς
* * *
ΤΟ ΚΟΡΜΙ
Το κορμί ξεντύνεται στο δρόμο
Τα φθαρμένα του ρούχα
Σκόνες του ταξιδιού
Φύλλα του ανέμου
Μικρά χαμένα σημειώματα
Το κορμί γυρίζει
Τις μεγάλες άδειες τσέπες
Δρασκελάει τα όνειρα
Αφαιρεί την καρφίτσα του χρόνου
Την κονκάρδα της άνοιξης
Το κορμί γυμνό
Σκύβει πάνω στο χώμα
Αφουγκράζεται ήσυχα
Το θαμμένο ρολόι
Με τα δάχτυλα ψάχνει
Την αθέατη ώρα
Το κορμί κατεβαίνει σαν ρίζα
Ταξιδεύει βαθιά
Και με δάκρυ ποτίζει
Τη σιωπή του ορείχαλκου
Το σπασμένο γραφίτη της μοίρας
* * *
Ο ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΣ ΚΑΦΕΣ
Και οι εργάτες πίνουν τον απογευματινό
καφέ τους
ωραίοι και καθαροί μέσα στα ήσυχα συνοι-
κιακά καφενεία
λίγος ασβέστης ξεμένει ακόμα στην άκρη
των χεριών
λίγα χνούδια στο γείσο του καπέλου
αλλά εύκαμπτοι και με λεπτούς τρόπους
πίνουν τον καφέ
διπλώνουν την εφημερίδα αερίζουν το στέρνο
ξεχνιούνται στ’ ανοιχτό παράθυρο ενώ θυ-
μούνται
πως είναι πάντα βέβαιο κι ολιγαρκείς
Και οι εργάτες πίνουν τον απογευματινό
καφέ τους
αισιόδοξοι πάντα και θαρραλέοι στη ζωή
μα έρχονται φορές κάτι υγρά σαββατοκύριακα
που μαρμαρώνουν στα καφενεία σαν αγάλματα
απλανείς κι έντρομοι οι δυνατοί εργάτες
ακούν βαθιά μέσα στα μάτια τους
τη σκαλωσιά να τρέμει των ονείρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου