Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

[23] Λεύκιος Ζαφειρίου: Η θλίψη του απογεύματος (Μεταίχμιο, 2007)


www.perizitito.gr
ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ


Μέσα στο πούσι
έρχεται από πολύ μακριά
δίχως τη στέγη,
με τα περιστέρια στο γείσο –

είναι το ξυπόλητο παιδί
με τη σπασμένη φυσαρμόνικα
που περνάει στον δρόμο·

είναι το πέτρινο σπίτι με τ’ άδεια
δωμάτια κι οι παράξενες αγελάδες
που έχουν μετακινηθεί
μέσα στην ομίχλη

είναι τα παράθυρα χωρίς
πλαίσιο στο πέτρινο σπίτι
με τα περιστέρια στο γείσο·

είναι το παιδί που δεν βλέπει
με τη φυσαρμόνικα
χωρίς ήχο –

απαγορεύεται η μουσική
και το εμβατήριο της θλίψης
έτσι καθώς διασχίζει τον δρόμο
με το πέτρινο σπίτι
ο μικρός Ζαχαρίας
μόλις δύο ετών·

ενθάδε κείται
στο κοιμητήριο Ριζοκαρπάσου.

                                      6.12.2004


* * *


 Η ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ

                                Στον Λευτέρη Παπαλεοντίου

Είναι το ρημαγμένο Δημοτικό Σχολείο
στην Αγία Τριάδα
με τις ετοιμόρροπες αίθουσες διδασκαλίας

είναι οι άδειοι μαυροπίνακες
και το πέτρινο συντριβάνι
χωρίς νερό
στην αυλή του·

μόνο ο μικρός ποδηλάτης
ανεβαίνει
στους έρημους δρόμους
πατώντας τα πετάλια του χρόνου
μέσα στη θλίψη του απογεύματος –

πλάι στις ξύλινες αγελάδες
που κρύβουν το ψηφιδωτό δάπεδο
με τα γεωμετρικά σχήματα
και τ’ άνθη από υακίνθους

κανείς δεν το βλέπει
έτσι που ανεβοκατεβαίνει μέσα στους έρημους δρόμους
το παιδί με ξανθά μαλλιά
που τ’ ανεμίζει
ένας θλιβερός άνεμος

                                                                             21.1.2005


* * *


ΤΡΙΚΩΜΟ, 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1967

                                                 Στον Κώστα

Θυμάμαι εκείνον τον φαντάρο
με το σχισμένο μπερέ
που έφτιαχνε νεκροκεφαλές.

Αδειούχοι και μόλις
είχαμε επιστρέψει απ’ την Αμμόχωστο.
Σ’ έναν σύλλογο εθνικοφρόνων
του χωριού
στο ραδιόφωνο έπαιζαν
άσματα λαϊκά.
Πήρε να νυχτώνει
κι ο Σάκης είπε να μην αργήσουμε –

Άρχιζαν οι ειδήσεις
σταθήκαμε στην είσοδο –
κάτι με απειλές
για εισβολή
κι η άλλη είδηση στο τέλος

«εδολοφονήθη εις Βολιβίαν
ο τρομοκράτης Ερνέστο Τσε Γκεβάρα».

Δεν ήξερα πως ύστερα από χρόνια
επιστρέφοντας σ’ αυτό τον κερματισμένο τόπο
με τα ερειπωμένα καταλύματα
της Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού
θα ξόρκιζα την πίκρα μου
με την ανάμνηση
κοιτώντας τη μορφή του
στα φανελάκια των παιδιών.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου