Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

[21] Κώστας Παπαθανασίου: Πέτρινα πουλιά (Οδός Πανός, 2006)


ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ


Στις άδειες πλατείες
Αόρατο χέρι γεωμέτρη
Γυναίκες δίχως πρόσωπο
Να περιμένουν

Φόβοι αρχαίοι ρίχνουν σκιά
Στην πόλη της σιωπής
Στο μάτι τού μάντη άσπιλα
Την απειλή φωτίζουν

Δίπλα στο άγαλμα μπανάνες
Κι ο ποιητής χωρίς χέρια
Χωρίς πόδια για να προχωρήσει

Κάποτε και το μέλλον ασφυκτιά
Στ’ αφηρημένα σχέδια των τρελών

Θέλουν οι μέρες να ξεφύγουν
Σαν άγρια άλογα που καλπάζουν
Αμέρωτα στην ακροθαλασσιά


* * *


ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ


Όλοι περίμεναν
Την τρομερή κάθαρση
Που θα έφερνε
Η καινούργια μέρα
Το σκοτεινό μυστήριο θα ’λυνε
Μ’ ένα σπαθί-σταυρό
                                 ο εκδικητής ήλιος
Εμείς όμως
Δεν αντέχαμε τόση διαφάνεια
Θέλαμε τα μύχια μας
Όπως τα φανταζόμασταν να κρατήσουμε
Φυλαγμένα με ιερή προσοχή
Ρημαγμένα
Πίσω απ' το μυστικό σκοτάδι


* * *


Ο ΜΑΓΟΣ


Μετά από τόσες
Αποτυχημένες προσπάθειες
Ν’ αλλάξει τον κόσμο
Άγγιξε το κεφάλι του
Με το μαγικό του ραβδί
Ξεστόμισε ένα ακαταλαβίστικο ξόρκι
Κι εξαφανίστηκε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου