[από την ενότητα «ΠΟΙΗΤΙΚΗ II»]
ΚΑΙ ΚΑΙ
Και του Σεφέρη την θλιμμένη
νοικοκυροσύνη
και του Μελά
την ακατάσχετη
φιλαυτία
και τους αλλόκοτους
του Καζαντζάκη
μετεωρισμούς
την υψηλόκαρδη μπραβούρα
του Σικελιανού
του Βάρναλη
τα λυρικά αλυχτήσματα
χώρεσε όμοια
ό,τι κι αν πεις
τούτος ο τόπος
πάνω απ’ τ’ αποκαίδια
των συγκρούσεων
δώθε απ’ τα χαρακώματα
του εγώ.
Κάθε Ρωμηός
και μια σχεδία ενστίκτου
στον άψορρον ωκεανό
της μνήμης.
* * *
Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Κάποτε ήταν
του Πινδάρου
Δωρίαν από φόρμιγγα
πασσάλου λάμβανε
το χέρι που διαφέντευε
τ’ αλέτρι
τόνιζε
και τη μουσική.
Τώρα ρίχνεις το νόμισμα
στο τζουκμπόξ
κι ακολουθείς
με τ’ άκρα των δαχτύλων
την αποσβολωμένη μελωδία
ενώ η προκομμένη σερβιτόρα
σου κουβαλά
με χάρη
το ζουμερό
χάμπουργκερ.
* * *
ΛΑΣΤΙΧΟ
Της Έλλης
Με το καμιόνι της φαντασίας
έτρεξα έτρεξα χιλιόμετρα
τα σήματα κι οι τροχονόμοι
μού ’δειχναν κάπου μπροστά.
Μα στην στροφή που το χαλίκι
κόβει στα δυο
τον άρτο του έρωτα
κι αποσβολώνεται
στην έπαρση του
μ’ έπιασε λάστιχο
με σύρανε
σ’ ένα κοινό γκαράζ.
* * *
ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΑ
Ι
Μονοτονικό
το σπίτι της γλώσσας
χωρίς αετώματα
χωρίς κεραμίδια
με πλάκα.
ΙΙ
Κι όμως,
η σερπετή περισπωμένη
πήγαινε καπέλο
στη λέξη κύμα.
Και τώρα,
τί θα γίνει
η λέξη αυτή
χωρίς το καπέλο της;
* * *
ΑΝΑΓΚΗ
Στις λυρικές μονομαχίες
ανάγκη να ξαπλώνεις
και στο φέρετρο
κάποιες ώρες
ξεγελώντας
τα ύψη
τσακίζοντας
σε βουβές
συμπληγάδες
τον πασατέμπο
της μνήμης.
* * *
ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ
Επιστρέφω
στο σώμα μου
όπως γυρίζουν
τα ψάρια
κολυμπώντας
ενάντια στο ρέμα
κι ας τα καρφώνουν
έτσι οι Εσκιμώοι
στήνοντας
δολερές
παγίδες.
Επιστρέφω
στο σώμα μου.
Της ιστορίας
πονηρά εκμαγεία
μπείτε
προσωρινά
στο ντουλάπι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου