 |
| larnacainhistory.wordpress.com |
Στον Κυριάκο
Το παιδί
με το κοντό αλατζένιο παντελονάκι
κοίταζε το τρένο που το κυνηγούσε
με το βαρύ ρουθούνισμα
και τη μαύρη χαίτη να ταξιδεύει στον άνεμο.
Ναρκοθετούσε τις ράγες
με φλούδες πορτοκάλι και μικρά χαλίκια
θέλοντας να εκτροχιάσει τον φόβο.
Παλικάρι τώρα
κάθε βράδυ ρίχνει το κορμί του στις ράγες
γυμνό από αυταπάτες και όνειρα
φλεγόμενο σαν καιόμενη βάτος
ρόδι που σπάει και απλώνεται
και επιτέλους
εκτροχιάζει τον δράκοντα.
* * *
Ο ΚΥΚΛΟΣ
Κάθε βράδυ στη γωνία της πόλης
μαζεύονται τα παιδιά που μίλησαν με τη σιωπή
και αφουγκράστηκαν την ηχώ.
Ανάβουν τη φωτιά τους για να διώχνουν τους λύκους.
Στις παλάμες τους – ίδια τετράδεα –
καταγράφουν τα πεπραγμένα
τη σοδειά
και τις απώλειες.
Πριν φύγουν αφήνουν στον τοίχο το αποτύπωμά τους:
ένα καράβι με λευκά πανιά και τον αγριεμένο καπετάνιο.
Όταν η σύναξη τελειώσει
το φεγγάρι απλώνει τις σκιές τους
πέπλα που σκεπάζουν την πόλη.
Το πρωί οι οδοκαθαριστές
μαζεύουν τ’ αποκαΐδια απ’ τη βραδινή ανθρακιά
καθαρίζουν τον τοίχο απ’ το καράβι
και τον αγριεμένο καπετάνιο
η πόλη γλιστράει ξανά στις πολυσύχναστες λεωφόρους
η προκυμαία δροσίζει τη χαύνωση
ο λαός ραίνει με ροδοπέταλα τους άρχοντες
ενώ οι λύκοι που καραδοκούν στους λόφους
επανακάμπτουν.
Μέχρι που να ’ρθει η νύχτα ν’ ανάψουν τη φωτιά τους
τα παιδιά που μίλησαν με τη σιωπή
και αφουγκράστηκαν την ηχώ.
* * *
ΤΑ ΚΕΝΑ ΕΜΒΑΔΑ
Είναι τα σπίτια που δεν θα ξαναζήσουμε
όπου χαράσσονται μέσα μας
τα κενά εμβαδά τους.
Τη θέση τους παίρνουν
χώροι στάθμευσης κατειλημμένοι
βαβυλώνιες πολυκατοικίες
ανίδεες για την ευλογία του γιασεμιού
στην ολονύχτια αγρύπνια του καλοκαιριού.
Στα χαρτιά του Δήμου σημειώνονται
τα τελευταία απομεινάρια τους:
ονόματα δρόμων και αριθμοί
που κι αυτά θα χαθούν
στο αναπότρεπτο που βιάζει
στην πόλη που βιάζεται
στον θάνατο που απαλλοτριώνει
τελεσίδικα τα κενά εμβαδά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου