 |
| www.enterid.gr |
Ι
Χάλινες τρομπέτες στη δύση
και η τρεμάμενη αχλή του μεσημεριού
σηκώνεται
Προβάλλουν τώρα τα τείχη της άμμου
με χάρη σχεδιασμένα
λάμψεις από έβενο και κεχριμπάρι
τόπια ύφασμα μες στο σαφράνι ξεπλυμένα
καλάθια με βότανα και μυρωδιές
ενός έργου που τώρα ξεκινάει
Τιτιβίζουν με γέλια μελαψά τα πόδια
που μπερδεύονται στο άσπρο ρούχο
Διαθλασμένο το σώμα αργά ξυπνάει
με τη δροσιά του φοίνικα
ψηλά.
ΙΙ
Σε σχήμα έλλειψης ταξιδεύει τώρα
στην ησυχία του αναπόφευκτου
Κάποιες νύχτες μόνο
η τροχιά του σε φως γλιστράει
όταν με νοτισμένα φιλιά
αέρας ψιθυρίζει
Ελσαουίρα.
* * *
ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ
Στρίβουν τα μαλλιά της στη γωνία
περπατώντας βιαστικά με τα μικρά της πόδια
Ή πάλι, αργά
να σκέφτεται το θάνατο μέσα στη μουσική
Στους δύσκολους καιρούς σκύβει στο άρωμα
παλιάς γραφής
ασκείται στην καλλιγραφία ή
δίνει παραστάσεις για το γέλιο
και την υπομονή
Υποκλίνεται μετά μ’ ένα γαλαζωπό βιολί
στα χείλη
Γέρνει η κρυφή της δύναμη.
Οι μουσικοί είναι τυφλοί
ακόμα κι όταν γράφουν μια θάλασσα
το χέρι τους ματώνει.
* * *
Ο ΣΤΟΧΟΣ
Ι
Τα δόντια καλά σφιγμένα
σε τόξο έτοιμο να λυθεί
και η γλώσσα εκσφενδονίζεται.
ΙΙ
Από τον τρόπο που έπλεκε το ψέμα της
σε ηδονικό καμβά
είχει όλο το χρόνο δικό της
Ν’ ασκήσει τα χέρια της στον πνιγμό
δίχως φωνές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου