 |
| www.biblionet.gr |
Οι προβολείς
χτυπούσαν αλύπητα το ακροατήριο.
Η εποχή δεν αμφέβαλλε·
τα λόγια της έβγαιναν ψυχρά
μέσα απ’ το φανταχτερό κασκόλ
που την έπνιξε.
* * *
ΦΕΥΓΟΥΝ
Ήσυχοι στην όψη
Θεαματικοί στην όραση
Φεύγουν
Άδωρον το κενό
Αιφνιδίως όμως
Χρώματα
Χρώματα πολλά της μνήμης
Κι απόκρυφοι ιριδισμοί της μοναξιάς.
* * *
ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Δεμένος τρυφερός αλλιώτικος
Δεμένος στο κατάρτι μου·
Τόσα νερά στο δωμάτιό μου!
Ας έρθουν οι σύντροφοι
Ας έρθουν οι σειρήνες
Ας έρθει –έστω– ένας υδραυλικός.
* * *
ΕΞΟΔΟΣ
Τα κελιά της νύχτας
κλείνουν τις φωνές
χωρίς απόκριση.
Προς το ξημέρωμα
επιχειρείται απεγνωσμένη έξοδος με
σπάνια λόγια.
Οι φρουροί
πυροβολούν στο ψαχνό
διατηρώντας την τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου