 |
| www.biblionet.gr |
Δεν λογίζεται αυτό σα σφάλμα
εκείνο που άλλοτε φτερουγίζει σαν γλυκιά ψευδαίσθηση
κι άλλοτε φοβισμένο αποσύρεται
Δεν λογίζεται σα σφάλμα
το μαύρο που σφραγίζει τους αρμούς σου
αυτό το μια στάλα τελειωμένο ψεύδος
Σε σένα, ξανακερδισμένο μου τώρα
δεν λογίζεται σα σφάλμα
να ταλαντεύεται εντός σου
της διπλής αλήθειας το εκκρεμές μυστικό
το μικρό σκιασμένο άλλοτε
* * *
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ
Όλα αυτά είναι γραμμένα στην επιφάνεια
το ξέρω πως είναι εφήμερα
όπως ένα σκούρο χαρτί που το κολλάς στο τζάμι
μη μπει το φως της αυγής
και διακόψει τον ελευθερωτή ύπνο
Όπως ξέρω κι ότι ο στίχος
δεν είναι παρά μια σημαδούρα
το ποίημα ένα βαρίδι
η ουσία της ψαριάς
αθέατη πιο κάτω στο βυθό
Το δόλωμα ήταν πάντα
εκείνο που ’κανε όλη τη δουλειά
κι επιτρέπει ακόμα να κυλάει το ποτάμι
ανθρώπου θέλοντος
και Θεού επιτρέποντος
Όλα αυτά είναι γραμμένα στην επιφάνεια
δεν ξέρω τι είναι ή ποιανού είναι
μηχανικά παρασκευάζω τα αντίδοτα του παρόντος
από τις πρώτες ύλες που μου δόθηκαν
Ευτυχώς όμως ο ήλιος βγαίνει ακόμα
όπως τον έβλεπε ο Ηράκλειτος
κι όλα είναι πιθανά
ως κι η αποσιωπημένη
– ποιητική αδεία –
πυκνή απάτη του σήμερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου