[37] Τηλέμαχος Τσαρδάκας: Αιμοσφαίριο του ουρανού (Αχαϊκές Εκδόσεις, 1998)

www.biblionet.gr

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΑΖΕΙ ΑΙΜΑ


Εδώ, στάζει αίμα ο χρόνος.
Κορμιά στο πάτωμα. Άγνωστα δώρα.
Χρήματα στο συρτάρι με λαστιχάκι πιασμένα.
«Εγώ θα φύγω! Εγώ θα φύγω!»
Σ’ ακούω ακόμα.
Τα σεντόνια μου έχω μέρες να τα στρώσω.
Ο ίδιος εγώ κοιμάμαι και ξυπνάω.
Στον καθρέφτη κάθε πρωί φαίνομαι
όλο και πιο άσχημος.
Κουβά δεν έχω. Και στάζει αίμα κι ο χρόνος...


* * *


NEVER SEEN YOU BEFORE


Γύρω μου σαλεύουν κάτι ξωτικά σαν ανθρώπινες
σκιές.
Στο ποτήρι μου φουρτούνα.
Ίχνη από αίμα οδηγούν στην τουαλέτα.
Το πράσινό μου το πουκάμισο
σιγά-σιγά μαραίνεται.
Κι ήρθε απρόσμενα ο Μπράντον και μου είπε:
«Απόψε φίλε μου εγώ λέω να πεθάνω
πάνω στα στήθη που αγόρασαν τα λίγα μου λεφτά»
Έξω φυσάει μα τα τζάμια είναι γερά.
Μες στη λεκάνη κι οι αμφεταμίνες κι η νύχτα όλη.
Γύρω σαλεύουν κάτι ξωτικά,
μ’ ασάλευτος εγώ,
τόσο απόρρητα και τόσο μυστικά,
καίω την πόλη.