Κυριακή 18 Μαΐου 2014

[114] Ηλίας Λάγιος: Το βιβλίο της Μαριάννας (Ίκαρος, 1993)


www.biblionet.gr
[από την ενότητα «Ο ΤΟΠΟΣ»]


ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΣ


Ξυπνώ ποθώντας τον ευλογημένο στίχο,
σπάσαν τα νεύρα μου να κυνηγώ την ρίμα·
σκληρό να παίρνω σβάρνα κάθε οικείο μου μνήμα,
να κλέβω τους νεκρούς, να τους αλλάζω σ’ ήχο.

Πόσο ευσυνείδητος! Αν κι άρρωστος (και βήχω),
μετρώ λογάριθμους και τονική στο ποίημα·
ζυγίζω στο, ποτέ βραχέα, μακρά στο, κρίμα·
ανισοσυλλαβίες παλεύουν ν’ αποτύχω.

Μα θα φκιαχτή το γαμημένο το σονέττο·
κι ανταμοιβή μου η αθανασία κι ένα μπουκέττο
ευώδεις κρίνοι, από τα χέρια της Καλής μου.

Μετά, θ’ αναπαυθώ στους θείους ασφοδελώνες
μ’ όλους τους μείζονας ποιητές· κι οι Παταγόνες
θα προσκυνούν τα ελληνικά της ποιητικής μου.


* * *


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Συ, ξέρεις καλώς την μυστική ηθική
του βίου μου, ποιον κρύπτει έρωτα α-
γαθού, ποιαν έφεσι ορθού και ομορ-
φιάς. Τούτη η γνώσις θέλει είναι ο-
χυρό λιθένιο, θέλει θραυστή επ’ αυ-
τού πάσα κατάκρισις. Αναγνωρίζω
ότι ως άνθρωπος και εγώ επεζήτησα
την αυτοκριτική πρόσβασι, όμως μου
ήντουσαν αγαπημένα αδελφάκια, η
μέθη και ο ίλιγγος

ΑΛΕΞΗΣ ΦΩΚΑΣ, EPISTULAE


Μικρές σημειώσεις επί της οράσεως
α) ο αφρός σ’ ένα ποτήρι μπύρας – καθώς στεγνώνει και κιτρινίζει
στα χείλη του ποτηριού
β) η φευγαλέα μετατόπιση του καπνού του τσιγάρου με το άνοιγμα της
εξώθυρας
γ) το σκληρό πάτημα του στυλού μου· βεβιασμένη συγκομιδή της κα-
τα μόνας απολαύσεως
δ) το οχληρό κομμάτιασμα της ανθρώπινης μορφής στην γωνία του
καθρέφτη – ποιος την ανασυνθέτει;
ε) το σταμάτημα του μεσημεριού· συμβολίζεται με μια αδιάφορη ματιά
προς το παράθυρο
στ) το χέρι που επιστρέφει αποκαμωμένο· ένα τσιγάρο να τρέμει ανά-
μεσα στα δάχτυλα.
ζ) όλα, μα όλα, τα κορίτσια γύρω μου
η) μια κιτρινισμένη σελίδα χαρτιού
θ) η εκδοχή της ελεύσεως της νύχτας
ι) η νύχτα – αόμματο θηλαστικό, μουγκό σαυροειδές, λαβύρινθο κτή-
νος· που φτάνει

Άλλες σημειώσεις, με την ακοή
α) ο απαλός ήχος του χρώματος της μπύρας, καθώς στεγνώνει – και
ξηραίνει τα χείλη μου
β) η μουσική κλίμακα στα δαχτυλίδια του καπνού των τσιγάρων· ένας
δίχως βάρος φθόγγος που μετατοπίζεται
γ) ο ηχητικός συγχρωτισμός στυλού και χαρτιού – υπόκωφος, δικαία
συγκομιδή της κατά μόνας αναπαύσεως
δ) οι τριγμοί που εμπεριέχονται στην λέξη, καθρέπτης· εκεί όπου α-
νασυντίθεται η ανθρώπινη μορφή
ε) το φρενάρισμα του μεσημεριού (ακούγω από το παράθυρο τα φρένα,
στην άσφαλτο)
στ) το χέρι χτυπώντας ρυθμικά στο τραπέζι· το αμήχανο χέρι να σβή-
νη το τσιγάρο, ψιθυρίζοντας
ζ) οι πάμπλουτες φωνές των αγοριών τριγύρω μου
η) οι σελίδες ενός κιτρινισμένου τετραδίου – τις ξεφυλλίζω ήσυχα
θ) η προφητεί περί ελεύσεως της νύκτας
ι) η νύχτα θροεί – σαρκοφάγος ανθός, ανίερη βερικοκκιά, αισχρό
φοινικοειδές· είναι εδώ

Σημειώσεις για την πρώτη αφή
α) ο αφρός της μπύρας να κολλά στα δάχτυλα – ερπετός καθώς η
φευγαλέα υπόμνηση ενός σαρκικού συναισθήματος
β) οι βέρες του καπνού των τσιγάρων· εύπλαστες, χονδρουλές, μαλακές
ωσάν κουλούρες φρεσκοζυμωμένης πλαστελίνης
γ) η μυστηριώδης συνάφεια χαρτιού και στυλού – υμέναιος επαφή,
νυμφική συγκομιδή της κατά μόνας απολαύσεως
δ) η ψυχρή επιφάνεια του κατόπτρου καθώς (οριστικώς) απαρνείται
την ανθρώπινη μορφή
ε) η αναχώρηση του άπραγου μεσημεριού· φεύγει όπως σφαλίζω τα
κρύα παντζούρια του παραθύρου
στ) το χέρι σφίγγοντας ζηλότυπα τα αντικείμενα για να βεβαιωθεί· ένα
τσιγάρο που ρέει ανάμεσα στα δάχτυλα
ζ) τ’ αγόρια, τα κορίτσια, τριγύρω μου· είμαι ευτυχισμένος
η) μια κιτρινισμένη σελίδα – αφή που εκπληρώνεται
θ) το αργό, υπόκωφο σούρσιμο· η έλευση της νύχτας
ι) η νύκτα εδώ – πρόστυχο οπλιταγωγό, χαλύβδινος μαστός, ακατονό-
μαστο πέτρωμα· η νύχτα που κλαίει
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου