[97] Αντώνης Κολλιντζογιαννάκης: Η οδύνη της πέτρας στην οργή των ανέμων (Σύγχρονη Εποχή, 1996)

ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ


Οι φτωχοί αυτοί κρυώνουν
και μέσα στο όνειρό τους.

Οι φτωχοί τα καλύτερά τους
ρούχα δεν τα ’χουν δει,

τα φορούν όταν έχουν πια πεθάνει.


* * *


Η ΠΟΛΗ


Αχνίζει η πίσσα
και η άσφαλτος καίει.
Ψένει ο ήλιος το ψωμί του
στο τσιμεντένιο τηγάνι.
Αρτυμή οι ρύποι
στων κολασμένων το στόμα.
Η μοσχοβολιά της νύχτας
χάθηκε στο βάθος της μνήμης.
Οξύ το νερό σου
σκάβει την πέτρα.
Ιδρώνουν τα αρχαία ονόματα
στους κουρασμένους δρόμους.
Η πόλη αυτή
δεν είναι δική τους,
πώς να δραπετεύσουν
απ’ του ανθρώπου τη δόξα.