[3] Μιχάλης Γκανάς: Μαύρα λιθάρια (Κείμενα, 1980)

www.enet.gr

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΚΙ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΜΟΥ


Οι μέρες κι οι νύχτες μου
κι όλος ο χρόνος που πέρασε.

Αφημένος εδώ
ένα τίποτε ή ένα σημάδι
κάτω απ’ το γλόμπο του ήλιου.
Καίει το σκοτάδι αθόρυβα
καταναλώνει τα δέντρα και τη φυλή μου.

Όλα τούτα
προστίθενται κάπου ή αφαιρούνται.


* * *


[από την ενότητα «ΑΚΑΡΙΑΙΑ»]


1.  Θα ’χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί
     κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια.

*

4.  Κάποτε πέφτει η ψυχή, εκεί που
     το κορμί σκοντάφτει.
     Πέφτει σαν αρμαθιά κλειδιά,
     μένεις απ’ έξω.

*

5.  Χρόνια που πέσαν πάνω μας, σαν προβολείς.
     Μας ντουφεκίζουν έναν έναν,
     σαστισμένους λαγούς.

*

11. Ελλάδα '80

     Μοιάζεις επιπλωμένο οικόπεδο
     με θυρωρό βεβαίως και γκαράζ.


* * *


[από την ενότητα «ΜΟΝΟΞΥΛΑ»]


Το κλάμα σου καλώδιο· το πιάνω με βρεγμένα χέρια.

*

Η άλλη κόψη του κορμιού η αθέατη.