[197] Fernando Pessoa: Ποιήματα (Printa, 2007) (3/5)

nuvem.deviantart.com

[«ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΤΕΡΩΝΥΜΟΥ ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΡΕΪΣ»]


Χείλη μαβιά απ’ το κρασί
Μέτωπα χλομά κάτω απ’ τα ρόδα.
Γυμνοί, με άσπρα χέρια
Πιασμένα κάτω απ’ το τραπέζι:

Αυτή είναι, Λυδία, η εικόνα
Στη συνείδηση των θεών
Όπου βρισκόμαστε, βουβοί,
Για την αιωνιότητα ζωγραφισμένοι.

Η ζωή,
Όπως οι άνθρωποι τη ζουν,
Γεμίζει με μαύρα σύννεφα σκόνης
Που απ’ τους δρόμους σηκώνεται.

Με το παράδειγμά τους οι θεοί
Συντρέχουν εκείνους μόνο
Που δε γυρεύουν άλλο τίποτα
Παρά ν’ ακολουθήσουν το ποτάμι των πραγμάτων.

                                                                                  29-8-1915


* * *


Αγάπη μου, προτιμώ τα τριαντάφυλλα απ’ την πατρίδα·
Και πιο πολύ από τη φήμη και την αρετή
Μ’ αρέσουν οι μανόλιες.

Όσο αυτή η περαστική ζωή δε με κουράζει,
Κι εγώ μένω ο ίδιος,
Θα την αφήνω να συνεχίζει να περνά.

Τι σημασία έχει ποιος κερδίζει και ποιος χάνει
Αν τίποτα δεν έχει σημασία για μένα
Και η αυγή πάντα χαράζει;

Κι αν κάθε χρόνο τα φύλλα
Γεννιούνται με την άνοιξη
Και το φθινόπωρο πεθαίνουν;

Τα άλλα πράγματα, που οι άνθρωποι
Προσθέτουν στη ζωή,
Τι στην ψυχή μου πολλαπλασιάζουν;

Τίποτα, εκτός από την επιθυμία της για αδιαφορία
Και τη νωθρή της εμπιστοσύνη
Στη φευγαλέα στιγμή.

                                                                                  1-6-1916


* * *


Ήσυχα περιμένω γι’ αυτό που αγνοώ.
Το μέλλον μου και του κάθε πράγματος το μέλλον.
Στο τέλος, η σιωπή μου μόνο θα υπάρξει, παντού
Εκτός από εκεί που της θάλασσας τα κύματα
Θα ξεπλένουν το τίποτα.

                                                                                  13-12-1933


* * *


Λυδία, μη θέλεις να χτίσεις στο διάστημα
Που μέλλον νομίζεις
Ή υποσχέσεις να δίνεις αύριο στον εαυτό σου.
Τελειώνει σήμερα, χωρίς να περιμένει, η ζωή σου.
Η ζωή σου είσαι συ.
Μην προσδιορίζεσαι, γιατί μέλλον δεν έχεις.
Ποιος ξέρει αν στην κούπα που αδειάζεις
Και στην άλλη που γεμίζεις
Ανάμεσα,
Δεν μπαίνει η άβυσσος, η μοίρα;
(…)


* * *


μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης