 |
| www.biblionet.gr |
ξαποσταίνω στ’ ακρογιάλι σου * να γλυκαθούν στα
χέρια και στο σώμα μου οι πληγές * εδώ με φέρανε τα
κύματα και τα πουλιά και τα δελφίνια * από κοντινές α-
κτές * κι από τόπους μακρινούς έρχομαι * γνωρίζω
μόνο από πέτρα * γνωρίζω μόνο από πουλιά * γνωρί-
ζω μόνο από ταξίδια.
* * *
ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ
Το σώμα του με πάθος
Το φίδι μ’ άλλο συνταιριάζει
Περίτεχνα χορεύουνε
Την έμπυρή τους μελανή ομορφιά
Μέσα σε θάλασσα από καλαμιές
Σ’ ολόχρυσα χωράφια θερισμένα
Σφυρίζοντας τραγούδι ερωτικό
Κι από κλωστή αόρατη πιασμένα.
Ύστερα ύπουλα κουλουριάζεται
Γύρω από μια φωλιά στο χώμα
Που φτιάξαν από έρωτα και τέχνη δυο πουλιά
Και με κινήσεις τέλειες του σώματος μαγικές
Τη μάνα που σπαράζει γοητεύει
Τον κύκλο της μικραίνοντας γύρω από τη φωλιά.
Κι όταν πια άλλη επιλογή γι’ αυτήν δεν απομένει
Με γοερή κραυγή
Στο στόμα πέφτει τ’ ανοιχτό του απορημένη
Κι απ’ το φαρμάκι το πολύ
Τρεμουλιαστή και μορισμένη αργοπεθαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου